Tadej Pogačar over Urška Žigart: De stille kracht achter een leven vol snelheid
Toen ik Urška voor het eerst ontmoette, zal ik eerlijk zijn: ik was niet meteen bezig met liefde. In die periode draaide mijn leven volledig om wielrennen. Alles stond in het teken van trainen, presteren en herstellen. Relaties of rust? Dat kwam niet eens in mijn hoofd op. Maar Urška was anders. Ze probeerde niet indruk te maken, ze was niet luidruchtig of overdreven enthousiast over mijn successen. Ze had een kalme, oprechte uitstraling — een eerlijkheid die je niet vaak tegenkomt. In het begin wist ik niet goed wat ik ermee aan moest.
Langzaam begon ik te beseffen wat haar zo bijzonder maakte. In een wereld waar resultaten, status en verwachtingen voortdurend de boventoon voeren, bleef zij echt. Ze zag mij niet alleen als renner, maar als mens. Ze was er niet alleen als ik won, maar ook als het tegenzat — misschien juist dan nog meer. Die nuchterheid, die stille kracht, dat is wat me raakte.
Een moment dat voor mij veel betekende, was tijdens een zware periode na de Tour, toen ik uitgeput en teleurgesteld thuiskwam. Urška zei niets groots, ze deed niets opvallends — ze was er gewoon. Ze begreep dat ik ruimte nodig had, en tegelijk zorgde ze dat ik niet verdronk in teleurstelling. Ze weet precies hoe ze balans brengt zonder woorden.
Door de jaren heen zijn we niet alleen sterker geworden als stel, maar ook als individuen. We wonen samen in Monaco, met een leven dat draait om fietsen, rust en kleine momenten. Urška is zelf ook profwielrenster, en dat maakt onze band uniek. Ze begrijpt de offers, de discipline, het constante reizen en de druk. Ze weet hoe het voelt om alles te geven voor een droom. En toch vindt ze altijd tijd voor ons — voor gewoon samen zijn, zonder wielerjargon of schema’s.
Wat ik aan haar bewonder, is dat ze haar eigen pad blijft volgen. Ze ondersteunt mij, maar ze verliest zichzelf niet. Ze heeft haar eigen doelen, haar eigen koers. En dat inspireert me meer dan ze zelf beseft.
We hebben nog geen kinderen, maar we hebben iets wat zeldzaam is: evenwicht. Urška herinnert me eraan dat rust ook een vorm van kracht is. Soms zitten we gewoon samen op de bank, zonder plannen, zonder haast — en ik besef dat dát het echte geluk is.
Onze liefde draait niet om grote gebaren of publieke momenten. Ze is gebouwd op vertrouwen, respect en een diep begrip van elkaars wereld. Wat begon als iets eenvoudigs, is uitgegroeid tot een partnerschap dat me elke dag sterker maakt — op én naast de fiets.
Een liefde die niet schreeuwt, maar stil en standvastig blijft meebewegen — net als zij.