Wout van Aert Spreekt Openlijk Over Vaderschap in Eerlijk Interview
Jarenlang stond Wout van Aert bekend als een van de meest veelzijdige en onvermoeibare wielrenners, een renner die kan schitteren op de kasseien van Vlaanderen, in de bergen van Frankrijk of in de explosieve sprints van een grote ronde. Toch gaf de Belg in een recent interview toe dat zijn moeilijkste evenwichtsoefening niet op de fiets plaatsvindt, maar thuis, waar zijn rol als vader zijn kijk op het leven en zijn prioriteiten volledig heeft veranderd.
Van Aert trouwde in 2018 met zijn jeugdliefde Sarah de Bie, en samen hebben zij twee jonge zoons, Georges en Jerome. Het koppel houdt hun gezinsleven grotendeels uit de schijnwerpers, maar af en toe geven ze via sociale media of bij aankomsten van wedstrijden een glimp van een zachtere kant van een man die vaak wordt afgeschilderd als de hardste concurrent in het peloton. Volgens Van Aert is vader worden de meest belonende, maar tegelijk ook de meest uitdagende periode van zijn leven.
De eisen van het wielerleven zijn groot. Trainingskampen duren soms weken en de racekalender zorgt ervoor dat hij vaak lange tijd van huis is. Van Aert erkende dat die afwezigheden hem steeds zwaarder vallen nu zijn kinderen oud genoeg zijn om te merken dat hij weg is. Hij omschreef de momenten van vertrek voor een belangrijke koers als enkele van de moeilijkste uit zijn carrière en gaf toe dat hij zich telkens verscheurd voelt tussen zijn plicht als renner en zijn rol als vader.
Toch kiest hij er bewust voor om zijn gezin op de eerste plaats te zetten. In 2023 verliet hij de Ronde van Frankrijk enkele dagen voor het einde om aanwezig te zijn bij de geboorte van zijn tweede zoon. Destijds vroegen sommigen zich af of het verstandig was om de grootste koers van het jaar te verlaten, maar Van Aert heeft daar nooit spijt van gehad. Hij zei dat geen enkele overwinning kan tippen aan dat ene moment in het ziekenhuis naast Sarah. Die keuze herinnerde hem eraan dat er meer is dan sport alleen, en dat vaderschap de volgorde van wat écht belangrijk is volledig verandert.
Soms vallen sport en gezin ook prachtig samen. Tijdens de Vuelta a España in 2024 stond zijn gezin langs de kant toen hij een etappezege behaalde. Na afloop verklaarde hij dat winnen in de aanwezigheid van zijn vrouw en kinderen “extra speciaal” was omdat het zo zelden voorkomt dat zij zijn triomfen live meemaken. Hij omschreef het als een surrealistisch gevoel: de combinatie van sportieve voldoening en persoonlijke trots in één enkel moment. Zulke ervaringen geven volgens hem een diepere betekenis aan zijn prestaties.
Achter de schermen speelt zijn vrouw een cruciale rol. Sarah heeft vaak verteld over de minder glamoureuze kant van het leven naast een topsporter: de vele reizen, de logistieke rompslomp en de emotionele pieken en dalen na blessures of nederlagen. Van Aert benadrukte dat haar steun en veerkracht de basis vormen die hem in staat stellen om op het hoogste niveau te presteren. Zonder haar, zo gaf hij toe, zou het bijna onmogelijk zijn om vaderschap en topsport te combineren.
Vooruitkijkend verwacht Van Aert niet dat het evenwicht makkelijker wordt. De kinderen worden ouder, schoolverplichtingen nemen toe en hij beseft dat ze zijn afwezigheden steeds bewuster zullen ervaren. Toch vindt hij openheid belangrijk. Hij wil dat zijn kinderen begrijpen waarom hij zoveel tijd investeert in zijn sport en hoopt dat zij door zijn voorbeeld waarden als doorzettingsvermogen, discipline en liefde meekrijgen.
Als een van de bekendste figuren in het wielrennen raken zijn eerlijke woorden over vaderschap bij veel fans een gevoelige snaar. Zijn verhaal benadrukt dat zelfs voor de grootste atleten de belangrijkste overwinningen vaak ver buiten de aankomstlijn plaatsvinden. Vaderschap heeft zijn ambitie niet verminderd; het heeft hem juist een diepere reden gegeven om elke pedaalslag te blijven leveren.
Uiteindelijk blijft Van Aert dezelfde onverzettelijke renner, maar met een extra dimensie: een vader die evenveel waarde hecht aan voorlezen voor het slapengaan als aan een gele trui, en die zijn grootste motivatie niet alleen haalt uit het gejuich van de massa, maar ook uit de glimlach van twee kleine jongens die thuis op hem wachten.